«Κοίταξε τα έγγραφα μπροστά του ξανά και ξανά.
Σήκωσε τα φρύδια του. Τέτοιες αντιδράσεις που του παρουσίαζαν οι συνεργάτες του, δεν τις περίμενε.
Μετά από τόσους μήνες καραντίνας, με απαγόρευση κυκλοφορίας, με την οικονομία στραγγαλισμένη, με το δημόσιο εκτός λειτουργίας, με τις Εκκλησίες κλειστές, με τρομακτικές εικόνες στα κανάλια από τις εντατικές και, οι περισσότεροι όχι μόνο δεν θέλουν καν να εμβολιαστούν αλλά αντιδρούν κιόλας.
Υγειονομικοί υπάλληλοι, σώματα ασφαλείας, στρατός, απλοί πολίτες, καταγράφονται ως «διστακτικοί» και ισχυρίζονται ότι θα εμβολιαστούν ίσως, μετά από καιρό και εφόσον δεν έχουν υπάρξει παρενέργειες και ολοκληρωθούν οι μελέτες των εμβολίων. Και δεν φαίνεται να τους πείθουν ούτε όσοι ήδη εμβολιάστηκαν μπροστά στις κάμερες…
Την ίδια στιγμή, site, blog, τηλεοπτικοί σταθμοί και εφημερίδες που δεν ήταν υπό τον έλεγχο του, εμφάνιζαν όποια μελέτη παρουσίαζε τις παρενέργειες και τα αρνητικά του εμβολίου.
Μα αν αντιδρούν από τώρα και παρόλα τα μέτρα που έχω πάρει, στα επόμενα στάδια τι θα γίνει δηλαδή, σκέφτηκε. Αύριο θα έρθουν τα επόμενα εμβόλια, η αχρήματη κοινωνία, τα εμφυτεύματα και τόσα ακόμα. Δεν μπορώ να τους αφήσω να λένε και να κάνουν ότι θέλουν. Δε γίνεται. Και ταυτόχρονα έρχονται οι επόμενες γιορτές της Εκκλησίας. Αγιασμός, Πάσχα…
Η λύση ήταν μονόδρομος. Πρέπει και τα εκκλησιαστικά να μη γίνουν και όχι απλά να πειστούν να εμβολιαστούν αλλά να παρακαλάνε για το εμβόλιο.
Σήκωσε το τηλέφωνο. Οι λέξεις έβγαιναν σφυριχτά από το στόμα του.
-Στέλιο αύριο το πρωί θα ανακοινώσεις νέα σκληρότερα μέτρα. ΚΑΝΕΙΣ έξω. Και όλα τα καταστήματα κατεβάζουν ρολά ξανά. Και οι Εκκλησίες. Και θα τονίσεις ότι αν η επιδημιολογική κατάσταση συνεχιστεί, θα συνεχιστούν και τα μέτρα. Ο μόνος τρόπος για να κυκλοφορήσουν και να ανοίξει η αγορά, είναι να εμβολιαστούν όλοι.
Έκλεισε το τηλέφωνο οργισμένος. Βυθίστηκε στην πολυθρόνα του γραφείου του. Οι σκέψεις γυρόφερναν στο μυαλό του. Το σχέδιο πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή. Έχει φτάσει πια η ώρα ο πλανήτης να μπει σε μια νέα, διαφορετική πραγματικότητα. Στην αρχή με μια ελεγχόμενη ελευθερία. Και μετά χωρίς καμιά ελευθερία.
Τούτος ο κόσμος χρειάζεται αφεντικά και δούλους. Και οι δούλοι να είναι πραγματικά δούλοι. Χωρίς μυαλό και συνείδηση, χωρίς δυνατότητα σκέψης και επιλογής. Με απόλυτο έλεγχο του μυαλού και των πράξεων του καθενός. Χωρίς θρησκείες. Μια παγκόσμια, είναι αρκετή. Οι υπόλοιπες περισσεύουν για τους σκοπούς μας. Μόνο έτσι μπορεί να διασφαλιστεί η παγκόσμια τάξη και κυριαρχία.
Αντιδράσεις δεν πρέπει να υπάρχουν. Και αν υπάρχουν στο στάδιο του μετασχηματισμού, θα καμφθούν. Θα τσακιστούν άγρια. Αλλοίμονο. Δεν έλεγχε μόνο το κρατικό μηχανισμό. Από τα δίχτυα του δεν έλειπαν μεγαλο-επιχειρηματίες, εκδότες, η διοίκηση των εκκλησιών, τηλεπερσόνες, δημοσιογράφοι και λοιποί χρήσιμοι άχρηστοι, για να τον βοηθήσουν. Με τρομακτικά πρωτοσέλιδα και ρεπορτάζ. Με μπαράζ οικονομικών μέτρων. Με απαίτηση, που δεν θα μπορούσε φυσικά να αρνηθεί, με πρόσχημα την υγεία του κόσμου, για αποκλεισμό από τη κοινωνία όσων τολμήσουν να εκφράσουν έστω, αμφισβήτηση.
Θα έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να εφαρμόσει τα προσυμφωνηθέντα στη λέσχη. Θα παρακαλάτε για τα εμβόλια, σιγοψιθύρισε και ένα παγερό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο του…»
Φανταστικό αφήγημα που αναφέρεται στην παγκόσμια κρατική επιβολή λίγα χρόνια πριν την έλευση του αντιχρίστου και οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματικότητα