Γεια σας! Πριν λίγο καιρό υιοθέτησα ένα λαμπραντοράκι. Γενικά ενώ είναι πολύ χαρούμενο και υπάκουο ζώο, όταν λείπω από το σπίτι κάνει ζημιές. Έχει φάει το καναπέ, τις κουρτίνες, τα χαλιά, έχει φάει τα έπιπλα και φυσικά και τα παιχνίδια του. Το θέμα είναι ότι όλα αυτά τα κάνει μόνο όταν λείπω από το σπίτι. Πραγματικά δε ξέρω τι κάνω.
«Το θέμα είναι ότι όλα αυτά τα κάνει μόνο όταν λείπω από το σπίτι.» Σε αυτό θα σταθώ μιας και θεωρώ ότι είναι το πιο σημαντικό. Ζημιές κατ΄ επανάληψη τις ώρες απουσίας μας, είναι ισχυρή ένδειξη άγχους αποχωρισμού. Άλλες ενδείξεις είναι η ούρηση, η αφόδευση, το κλάμα κατά την απουσίας μας, το ουρλιαχτό κλπ. Το άγχος στην πραγματικότητα είναι μια κατάσταση όχι πάντα εύκολα διαχειρίσιμη και επιλύσιμη.
Γιατί κάνει ζημιές
Πολλές φορές η οικογένεια του ζώου μιλάει για εκδίκηση. Ωστόσο αυτό είναι λάθος. Το ζώο δεν εκδικείται, απλά πανικοβάλλεται που μένει μόνο του. Και μέσα στο πανικό του κάνει ζημιές που σε άλλες στιγμές δε θα έκανε. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι το δέσιμο με τους ανθρώπους που ζουν μαζί του, ξεπέρασε τα φυσιολογικά και αποδεκτά όρια, μεγεθύνθηκε στο μυαλό του και έφτασε σε επίπεδα τέτοια. που η απουσία τους, του γεννάει πανικό.
Γιατί και ποιος φταίει
Οι λόγοι που ένας σκύλος μπορεί να παρουσιάσει άγχος αποχωρισμού είναι:
• γενετήσια καταβολή,
• πρόωρος αποχωρισμός από τη μητέρα του όταν ήταν κουτάβι,
• τραυματική εμπειρία κατά τη διάρκεια της απουσίας της οικογένειας (πχ βροντές, διάρρηξη),
• αλλαγή στη ρουτίνα του ζώου (πχ μετακόμιση).
Συνήθως όμως, ο κυριότερος υπεύθυνος είναι ο άνθρωπος. Η οικογένεια του ζώου το μεγάλωσε χωρίς όρια και με άπειρες αγκαλιές και χάδια δημιουργώντας ένας παράλογο δέσιμο. Η έλλειψη κοινωνικοποίησης, οι ελάχιστες βόλτες και η έλλειψη απασχόλησης και εκτόνωσης μέσα στο σπίτι, συντελούν επίσης στην δημιουργία του άγχους αποχωρισμού.
Τι κάνουμε
Πρώτα από όλα δεν θυμώνουμε, δεν χτυπάμε και δεν φωνάζουμε. Τα ψυχολογικά προβλήματα απαιτούν αγάπη, κατανόηση και δουλειά. Και μάλιστα μπόλικη.
1. Το μεγαλύτερο ποσοστό της εκπαίδευσης είναι η πρόληψη. Αφαιρούμε οτιδήποτε μπορεί να καταστρέψει και να βλάψει την υγεία του πριν τον αφήσουμε μόνο του.
2. Ήρεμες αποχωρήσεις και επιστροφές χωρίς εντάσεις και βιασύνη.
3. Πριν την αποχώρηση μας από το σπίτι το έχουμε βγάλει βόλτα. Η ούρηση δρα κατευναστικά στο φόβο.
4. Με την αποχώρηση μας του αφήνουμε ένα παιχνίδι (πχ μια μπαλίτσα με τρύπες) μέσα στο οποίο βάζουμε ότι πολυτιμότερο για το σκύλο σε λιχουδιές (γαλοπούλα, κοτόπουλο κλπ, πάντα χωρίς πέτσες και κόκκαλα, χωρίς αλάτι, χωρίς πιπέρι, χωρίς μπαχαρικά).
5. Χαλαρωτική μουσική από το youtube για άγχος αποχωρισμού κατά την απουσία μας, ανθοοιάματα (συνήθως απαιτείται συνδυασμός), προϊόν φερομόνης για σκύλους (προσωπικά προτιμώ τη συσκευή πρίζας), μπορεί να βοηθήσουν και να μειώσουν το άγχος και το φόβο του.
6. Του φοράμε ειδικό ρούχο (Thundershirt) όταν απουσιάζουμε. Δεν λειτουργεί σε όλα τα ζώα και απαιτεί σταδιακή εφαρμογή.
7. Ασχολούμαστε ποιοτικά με το σκύλο μας και όχι ποσοτικά. Εκμάθηση crate, δημιουργική απασχόληση μέσα στο σπίτι, ασκήσεις βασικής υπακοής, βόλτες και κοινωνικοποίηση στο ημερήσιο πρόγραμμα μας.
8. Αλλαγή διατροφής. Στο εμπόριο κυκλοφορούν τροφές που συμβάλλουν όπως υποστηρίζουν, στη μείωση του άγχους του ζώου.
9. Μειώνουμε τις αγκαλιές και τα χάδια. Αν θέλουμε να χαϊδέψουμε δίνουμε εντολή και χαϊδεύουμε, αφού την εκτελέσει σωστά.
10. Ο κοινός ύπνος με το ζώο απαγορεύεται δια ροπάλου. Ωστόσο καταργείται σταδιακά και το ζώο τελικά, μετακομίζει και κοιμάται στο crate.
11. Απευθυνόμαστε άμεσα σε πιστοποιημένα θετικό εκπαιδευτή, ο οποίος μετά την απαραίτητη λήψη του ιστορικού, θα εκπονήσει αναλυτικό πρόγραμμα διαχείρισης και επίλυσης του προβλήματος.
Εδώ να σημειώσω ότι η επίλυση εξαρτάται όχι μόνο από το ζώο αλλά κυρίως από την οικογένεια. Ο θετικός εκπαιδευτής θα καταρτίσει πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο θα ζητήσει την κοινωνικοποίηση και την απασχόληση του ζώου και το κυριότερο, προγραμματισμένες αποχωρήσεις με συγκεκριμένο τρόπο και μέθοδο. Η πιστή τήρηση του προγράμματος πρέπει να θεωρείται δεδομένη.
Ωστόσο υπάρχουν περιστατικά, που δυστυχώς δεν ανταποκρίνονται στην όλη διαδικασία. Έτσι, κρίνεται απαραίτητη η παραπομπή σε κτηνίατρο και η λήψη φαρμάκων, σύμφωνα με τις οδηγίες του. Όμως να τονίσω ότι ΔΕΝ είναι όλοι οι κτηνίατροι εξειδικευμένοι στη συμπεριφορά, οπότε σωστό είναι να απευθυνθούμε στους κατάλληλους και όχι στον οποιοδήποτε έχουμε στο νου μας. Επίσης θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι η λήψη φαρμάκων δεν σημαίνει και την αυτόματη επίλυση του προβλήματος και την αλλαγή της συμπεριφοράς του ζώου. Απαιτείται σαφέστατα η αλλαγή της συμπεριφοράς της οικογένειας, η κοινωνικοποίηση του ζώου ενώ η διαδικασία της απευαισθητοποίησης στις αποχωρήσεις, παραμένει αναγκαία.
Σημειώστε ότι η χορήγηση σκευασμάτων ή φαρμάκων με ιδίαν βούληση (αντικαταθλιπτικά, ηρεμιστικά, υπνωτικά, κλπ) ή σύμφωνα με τις συμβουλές γνωστών και φίλων, απαγορεύεται ρητά και εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για την υγεία του ζώου.
Γιώργης Ταξιδευτής
