Τον είδε από μακριά. Τον έβλεπε συχνά να περνά με τα ζώα του. Αλλά τώρα ήταν μια ιδανική ευκαιρία να εκδηλώσει την αποστροφή και το μίσος της.
Ακούς εκεί να περπατάει στους δρόμους με τρία σκυλιά. Καλά δεν είχε παιδιά να τα πάει βόλτα και να τα ταίσειꓼ Με σκύλους βρήκε να ασχολείταιꓼ
Πέρασε δίπλα του κρατώντας μια απόσταση και βιαστικά. Ήθελε να τον ειρωνευτεί, αλλά ταυτόχρονα και παρόλο που δεν τον ήξερε, φοβόταν την όποια αντίδραση του. Έτσι αποφάσισε να είναι γρήγορη και λίγο πιο πέρα από αυτόν.
«Πάρε και άλλα δύο να τα κάνεις πέντε» φώναξε καγχάζοντας όσο τον προσπερνούσε, με εντυπωσιακή ταχύτητα για την ηλικία και τα κιλά της.
Εκείνος σταμάτησε, τη κοίταξε και της απάντησε: «Στην ηλικία σας θα έπρεπε να έχετε μάθει να μη σας ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας και πόσα ζώα έχει»
«Καλά, καλά» συνέχιζε τον δαιμονικό καγχασμό της και συνέχιζε να τρέχει περήφανη για το κατόρθωμα της.
«Καλάμια» της απάντησε τότε εκείνος μονολεκτικά.
Έμεινε να την κοιτάζει όσο αυτή απομακρυνόταν. Το να μη συμπαθείς τα ζώα είναι λογικό σκέφτηκε.
Ίσως είχες κάποια κακή εμπειρία, ίσως σε μάθανε να μη τα αγαπάς ή το χειρότερο να τα φοβάσαι. Αλλά να προσπαθείς να ειρωνευτείς έναν άγνωστο σου στο δρόμο, όχι αυτό δεν είναι κατανοητό.
Το πρόβλημα δεν είναι το πόσα ζώα έχω εγώ, αλλά ότι πέρασες τόσο μίζερη ζωή που γέμισε την ψυχή σου με τόση κακία που σε κάνει να θες να ειρωνεύεσαι αγνώστους σου, συνέχισε το συλλογισμό του.
Αυτό, έπρεπε να σε ενδιαφέρει περισσότερο, η δυστυχία σου και όχι το πόσα ζώα έχει ο καθένας. Ο Θεός να σε ελεήσει…
Έσκυψε το κεφάλι, αναστέναξε, τράβηξε ελαφρά τα λουριά και συνέχισε το δρόμο του…
