Μελίνα
Άλλη μια παραμονή Πρωτοχρονιάς, άλλη μια επέτειος!
Κουτάβι, ενήλικη, ώριμη γυναίκα και τώρα πια γιαγιά…
Γιαγιά, Μια λέξη που σε πειράζει να τη λες. Που σε πειράζει να την ακούς.
«Όχι δε γίνεται. Είναι ακόμα εκείνο το μικρό κουτάβι που μου δάγκωνε τα δάχτυλα για να παίξει», σκέφτεσαι.
Και όμως η πραγματικότητα σε διαψεύδει και το ξέρεις καλά.
Και πώς να εξηγήσεις όλα όσα ένιωσες τόσα χρόνια μαζί της. Τη χαρά, την αγάπη, τον πόνο, την ανησυχία, και τώρα πια το φόβο μήπως πάθει κάτι.
Μόνο αν τα βιώσεις τα καταλαβαίνεις. Ίσως απλά γιατί μερικά πράγματα, δεν περιγράφονται. Ίσως πάλι, γιατί απλά δε θες να τα περιγράψεις.
Θες μόνο να τα νιώθεις εσύ, για σένα. Και θες ακόμα να τη κρατάς στην αγκαλιά σου, να τη χαϊδεύεις, να τη πηγαίνεις βόλτες, να της δίνεις λιχουδιές και να παρατηρείς και τη πιο μικρή της κίνηση.
Θες να είναι υγιής και ας μη τρέχει όπως έτρεχε, ας μη παίζει πια όπως έπαιζε. Και ας λαχανιάζει στη βόλτα και ας φοβάται πια τη βροχή και τις βροντές.
Είναι αυτές οι στιγμές που θα ζητήσει τη προστασία και τη προσοχή σου. Και θα εγκαταλείψεις χωρίς δισταγμό ότι κάνεις για να της τα προσφέρεις.
Γιατί αυτή η μικρή σκυλίτσα, σου σημάδεψε και σου άλλαξε τη ζωή. Και σε έμαθε τόσα, όσα πολλοί άνθρωποι δε σε έμαθαν.
Και αν ο φόβος φωλιάζει στη καρδιά σου, δε παύεις να προσεύχεσαι να μείνει φόβος, για πολλά χρόνια ακόμα.
Γιατί, για σένα είναι σημαντική και πολύτιμη, όσο κανείς δεν μπορεί να φανταστεί.
Στην Αγαπημένη μου Κόρη Μελίνα
Γιώργης Ταξιδευτής
Υγ. Αν αγαπήσεις έναν σκύλο, αυτός θα σε αγαπήσει περισσότερο από την ίδια του τη ζωή.
Καλή χρονιά
