Πέρασαν χρόνια πολλά από τότε που ήσουν ένα κουταβάκι που παράσερνε τα πάντα στο διάβα του. Τώρα είσαι μια ώριμη κυρία, ήρεμη και γαλήνια. Δε με κοιτάς πια με απορία, γνωρίζεις τη κάθε μου κίνηση και τη κάθε μου λέξη.Και όμως ακόμα στενοχωριέσαι όταν φεύγω από το σπίτι. Ξέρεις βέβαια ότι θα γυρίσω και πως θα κρατάω κάτι για σένα. Είσαι πάντα εκεί όταν ανοίγω τηπόρτα να με περιμένεις. Δε μπορείς πια να σκαρφαλώσεις πάνω μου αλλά εξακολουθείς να μου κάνεις χαρές και να κουνάς την ουρά σου.
Όλα αυτά τα χρόνια περάσαμε πολλά μαζί. Ωστόσο δέχτηκες με ιώβεια υπομονή, τα πάντα. Τα άλλα σκυλάκια που σου έφερνα σπίτι, τις συχνές απουσίες μου, την παραμέληση σου. Και κάθε βράδυ, εξακολουθείς να μπαίνεις στην αγκαλιά μου και να αναστενάζεις, πριν κοιμηθείς.
Το ξέρω ότι θα ήθελες να είμαι πιο πολύ μαζί σου. Να βγαίνεις περισσότερες βόλτες μαζί μου και όχι με άλλους. Να παίζω μόνο με σένα. Να έχω μόνο εσένα στη σκέψη μου, στο μυαλό και στη καρδιά μου. Το βλέπω και το νιώθω.
Πώς άραγε να σου εξηγήσω τι νιώθω όταν βλέπω το θλιμμένο σου βλέμμα;Πώς να σου πω το μαχαίρι που με σφάζει όταν δεν σε έχω μαζί μου; Πώς να σε κάνω να καταλάβεις ότι και όταν λείπω, δεν παύω στιγμή να σε σκέφτομαι και να νοιάζομαι για σένα;
Ποτέ δεν έπαψα να σε θεωρώ κανονικό και ισότιμο μέλος της οικογένειας μου. Μιας οικογένειας όμως που περιλαμβάνει πια, αρκετά παιδάκια σαν και σένα.Που, όμως αυτά, έχουν γνωρίσει την εγκατάλειψη, την πείνα και το δρόμο. Έτσι, έχουν τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια δικαιώματα με σένα στην αγάπη και στην αναγνώριση. Και στη προσπάθεια μου να μη παραμελήσω αυτά, παραμελώ εσένα…
Δεν ξέρω αν κατόρθωσα να ικανοποιήσω κάποιο από όλα σας. Ξέρω σίγουρα ότι αν ήσουν στη θέση μου, αν καταλάβαινες τη σκέψη μου, θα με συχωρούσες και ίσως να με παρότρυνες να μη σταματήσω. Γιατί το πρώτο πράγμα που μου δίδαξες είναι ο σεβασμός και η αγάπη, πράγματα που είχες έμφυτα μέσα σου. Και γω με τη σειρά μου, τα μαθήματα που μου έδωσες, προσπάθησα να τα ακολουθήσω πιστά. Και είναι αυτό μια μικρή ανακούφιση, μια δικαιολογία ίσως, στο μυαλό μου.
Θα κλείσω με μια υπόσχεση. Ότι από δω και πέρα, δεν θα είναι μαζί σου, μόνο η σκέψη και η ψυχή μου, αλλά περισσότερο και, το ίδιο το σώμα μου. Η φυσική μου παρουσία. Για να σου λείπω λιγότερο και να σου δείξω ότι σε αγαπάω τόσο, όσο και συ εμένα…
Ο πατέρας σου
Γιώργης
Αφιερωμένο στη πρώτη μου κόρη, τη Μελίνα…
